Węgrów: skarby ukryte na Mazowszu

Tego szukamy w Węgrowie

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Węgrów praca, pogoda Węgrów, bazylika Węgrów, starostwo powiatowe Węgrów.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Węgrowie, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii i być na bieżąco z faktami z miasta!

Węgrów, jako jedno z najstarszych miast województwa mazowieckiego, znajduje się w dolinie rzeki Liwiec, która stanowi granicę między dwoma historycznymi regionami - Mazowszem i Podlasiem. Początki tego miejsca, będącego zalążkiem przyszłego miasta, datują się prawdopodobnie na II połowę XIV wieku. Na tym terenie spotkały się fale osadnictwa polskiego z Księstwa Mazowieckiego oraz ruskiego ze wschodu, a miasto z czasem stało się ważnym skrzyżowaniem szlaków handlowych prowadzących z Warszawy na Litwę i z Gdańska na południe Rzeczypospolitej. Już w 1414 roku powstał tu kościół parafialny na placu targowym, a w 1441 roku książę mazowiecki Bolesław IV nadał osiedlu prawa miejskie.

W ciągu kolejnych lat miasto przechodziło różne okresy własności, a w 1558 roku stało się własnością Anny z Radziwiłłów Kiszczyny, gorącej zwolenniczki reformacji. To właśnie od tego czasu przez ponad 200 lat Węgrów był jednym z głównych centrów protestantyzmu w Polsce. Na terenie miasta odbywały się synody biskupów protestanckich, a Węgrów udzielał schronienia arianom, którzy mieli tu swoją drukarnię, wydającą dzieła znanych teologów, takich jak Piotr z Goniądza czy Marcin Krowicki.

Od 1693 roku miastem rządzili członkowie rodziny Radziwiłłów, noszącej herb Trąby, którzy odegrali kluczową rolę w rozwoju miasta. Szczególnie zasłużony dla Węgrowa był książę Bogusław Radziwiłł, znakomity gospodarz o niejednoznacznej reputacji. Dzięki jego działaniom mieszczanie otrzymali liczne przywileje, a miasto stało się centrum rozwoju dzięki sprowadzeniu szkockich sukienników, którzy zdobyli sławę swoimi wyrobami. Dodatkowo, Bogusław Radziwiłł nadał miastu herb przedstawiający niedźwiedzicę na złotej tarczy z radziwiłłowskimi trąbami.

Niestety, złoty okres Węgrowa przerwał "potop" szwedzki w 1657 roku, kiedy najeźdźcy złupili miasto, powodując upadek jego dobrej koniunktury gospodarczej. Kolejnym właścicielem miasta został podskarbi wielki koronny Jan Kazimierz Krasiński, który nabył Węgrów w 1664 roku od Bogusława Radziwiłła. Okres panowania Krasińskich charakteryzował się mądrością ekonomiczną i tolerancją religijną. Niestety, niekorzystne okoliczności i klęski, takie jak wojna północna i zniszczenia miasta przez Szwedów w 1703 roku, oraz późniejsze prześladowania religijne i emigracja rzemieślników protestanckich, zahamowały rozwój Węgrowa (aktualne dane statystyczne).

W ciągu kolejnych dziesięcioleci, Węgrów wielokrotnie przechodził zmiany właścicieli. W 1762 roku miasto odziedziczyła Franciszka z Krasińskich, księżna kurlandzka. W latach 1782-1819 Węgrów znajdował się w posiadaniu Ossolińskich, a następnie do 1827 roku był własnością gen. St. Kolickiego. Po nim miasto przechodziło kolejno do rąk rodziny Lubieńskich, którzy panowali nad nim do 1869 roku.

W sennej atmosferze prowincjonalnego miasteczka rozbrzmiewały donośne echa walk powstań narodowych. Podczas powstania listopadowego, przeprawy na Liwcu pod Liwem były miejscem zaciętych bojów między wojskiem polskim a korpusem rosyjskim marszałka Iwana Dybicza. W czasie powstania styczniowego, dnia 3 lutego 1863 roku, miała miejsce jedna z największych bitew, w której oddziały powstańcze, dowodzone przez Jana Matlińskiego i Władysława Jabłonowskiego, stoczyły walkę z Rosjanami. Bohaterstwo kosynierów spod Węgrowa stało się legendą, upamiętnioną w twórczości M. Konopnickiej, A. Barbiero i C.K. Norwida, który w wierszu "Vanitas" porównał powstańców do Spartan spod Termopil. Pomimo klęski powstania, Węgrów podniósł się z upadku gospodarczego i od 1867 roku stał się siedzibą powiatu. Po uzyskaniu niepodległości w 1918 roku, w okresie międzywojennym, miasto stało się ważnym rynkiem zbytu i ośrodkiem zaopatrzenia w towary przemysłowe dla okolicznych wsi.

Okres II wojny światowej przyniósł Węgrowowi znaczne zniszczenia i straty. Miasto było bombardowane przez niemieckie lotnictwo, a prawie cała ludność żydowska została wymordowana, a zabytkowe synagogi z XVII i XIX wieku zostały zburzone. Wielu mieszkańców poległo w walce z okupantami, a inni zostali wywiezieni na roboty do Niemiec. Wyzwolenie miastu przynieśli żołnierze AK podczas akcji "Burza", dowodzeni przez majora "Wolskiego". 8 sierpnia 1944 roku wyparli oni oddziały hitlerowskie, zapobiegając spaleniu Węgrowa zaplanowanemu przez Niemców.